மூன்றாவது அத்தியாயம் (கர்ம யோகம்) - ஸ்ரீமத் பகவத்கீதை

யஜ்ஞஷிஷ்டாஷிந: ஸந்தோ முச்யந்தே ஸர்வகில்பிஷை:। புஞ்ஜதே தே த்வகம் பாபா யே பசந்த்யாத்மகாரணாத்॥ 3.13

வேள்வியில் எஞ்சியதை உண்பவர்கலான மேலோர் எல்லா பாவங்களிலிருந்தும் விடுபடுகிறார்கள். ஆனால் தங்களுக்காகவே சமைக்கிறார்களோ அந்த பாவிகள் பாவத்தையே அனுபவிக்கிறார்கள்.

அந்நாத்பவந்தி பூதாநி பர்ஜந்யாதந்நஸம்பவ:। யஜ்ஞாத்பவதி பர்ஜந்யோ யஜ்ஞ: கர்மஸமுத்பவ:॥ 3.14

உணவிலிருந்து உயிர்கள் உண்டாகின்றன. உணவு மழையிலிருந்து உண்டாகிறது. மழை வேல்வியிளிருந்து உண்டாகிறது. வேள்வி செயல்களிலிருந்து உண்டாகிறது.

கர்ம ப்ரஹ்மோத்பவம் வித்தி ப்ரஹ்மாக்ஷரஸமுத்பவம்। தஸ்மாத்ஸர்வகதம் ப்ரஹ்ம நித்யம் யஜ்ஞே ப்ரதிஷ்டிதம்॥ 3.15

செயல் உடம்பிலிருந்து உண்டாகிறது. உடம்பு உயிரிலிருந்து தோன்றுகிறது. எனவே எல்லோரும் வேல்வியிலேயே நிலை பெற்றுள்ளனர்.

ஏவம் ப்ரவர்திதம் சக்ரம் நாநுவர்தயதீஹ ய:। அகாயுரிந்த்ரியாராமோ மோகம் பார்த ஸ ஜீவதி॥ 3.16

அர்ஜுனா ! இவ்வாறு இயங்குகின்ற சக்கரத்தை யார் பின்பற்றவில்லையோ அவன் பாவி, புலன் வாழ்க்கை வாழ்பவன், அவனது வாழ்க்கை வீணே.

யஸ்த்வாத்மரதிரேவ ஸ்யாதாத்மத்ருப்தஷ்ச மாநவ:। ஆத்மந்யேவ ச ஸம்துஷ்டஸ்தஸ்ய கார்யம் ந வித்யதே॥ 3.17

யார் ஆன்மாவில் இன்பம் காண்கிறானோ , ஆன்மாவில் மட்டும் திருப்தி உடையவனோ, ஆன்மாவில் மட்டும் மகிழ்ச்சி அடைகிறானோ அவனுக்கு எந்த கடமையும் இல்லை.

நைவ தஸ்ய க்ருதேநார்தோ நாக்ருதேநேஹ கஷ்சந। ந சாஸ்ய ஸர்வபூதேஷு கஷ்சிதர்தவ்யபாஷ்ரய:॥ 3.18

அவனுக்கு இந்த உலகத்தில் செயல்களால் பயன் இல்லை. எதுவும் செய்யாததால் அவனுக்கு எந்த நஷ்டமும் இல்லை, எந்த நன்மைக்காகவும் அவன் யாரையும் சார்ந்திருப்பதும் இல்லை.