நற்றிணை - 383. குறிஞ்சி

கல் அயற் கலித்த கருங் கால் வேங்கை அலங்கல்அம் தொடலை அன்ன குருளை வயப் புனிற்று இரும் பிணப் பசித்தென, வயப் புலி புகர் முகம் சிதையத் தாக்கி, களிறு அட்டு, உரும் இசை உரறும், உட்குவரு நடு நாள்,	5
அருளினை போலினும், அருளாய் அன்றே- கனை இருள் புதைத்த அஞ்சுவரும் இயவில் பாம்பு உடன்று இரிக்கும் உருமோடு, ஓங்கு வரை நாட! நீ வருதலானே.

உயர்ந்த மலை நாடனே! நீ எம் தலைமகள்பால் மிக்க அருளுடையை போலுகின்றனை யாயினும்; மலையின் தாள்வரையிலே தழைந்த கரிய அடியையுடைய வேங்கை மலராலே தொடுக்கப்பட்ட அசைதலையுடைய மாலைபோன்ற குட்டிகளை; அணித்தாக ஈன்ற வயாநோய் பொருந்திய கரிய பெண்புலி பசியுழந்ததாக ; அதனை அறிந்த வலிய ஆண்புலி புள்ளிகளையுடைய முகம் பிளவுபடுமாறு மோதிக் களிற்றியானையைக் கொன்று; இடியினுங் காட்டில் மேலாக முழங்காநிற்கும் அச்சமிக்க நடுயாமத்திலே; செறிந்த இருளான் மூடப்பட்ட கருதினார்க்கு நடுக்கம் வருகின்ற நெறியின்கண்ணே; பாம்பின்மீது சினந்து விழுந்து கொல்லுகின்ற இடி இடிக்கும் பொழுது நீ எங்களை நினைத்து வருதலானே; அருளுடையை அல்லை காண்!

தோழி ஆறு பார்த்துற்றுச் சொல்லியது. - கோளியூர்கிழார் மகனார் செழியனார்