பொன்னியின் செல்வன் - 5.41. பாயுதே தீ!






தேட‌ல் தொட‌ர்பான தகவ‌ல்க‌ள்:
பொன்னியின் செல்வன் - 5.41. பாயுதே தீ!, ", என்ன, நான், அவன், அந்த, வந்தியத்தேவன், கொண்டு, சம்புவரையர், நேரம், வேண்டும், கரிகாலருடைய, அவனுடைய, ஆதித்த, நடந்து, வந்து, கீழே, அவருடைய, இப்போது, பார்த்தான், போய், புகை, என்றான், அந்தக், வேட்டை, தண்டனை, இன்னும், மலையமான், பொன்னியின், சென்றான், செய்யவில்லை, முடியவில்லை, அறையில், கந்தமாறன், வெளியே, யார், பயங்கரமான, அவர், வந்தபோது, மீது, கொண்டான், ஒருவேளை, முதலில், கட்டில், அப்போது, எவ்வளவு, இங்கேயே, இருக்கிறது, எப்படி, முன், கரிகாலர், சற்று, பேரில், கூடாது, என்றார், சிறிது, செய்து, இத்தனை, இடும்பன்காரி, தந்தை, சேர்த்துக், அந்தப், அவ்வாறு, பிறகு, இல்லை, இவ்வளவு, அங்கே, போவது, எடுத்துத், நினைவு, வந்தியத்தேவனுடைய, தான், கடம்பூர், அப்பால், என்பது, கூச்சல், ஒன்றும், யோசனை, விதி, உடம்பின், அல்லவா, நல்ல, அவிழ்த்துக், வேறு, ஜுவாலைகள், அக்கினி, நேரத்துக்கெல்லாம், யாரும், வாசலை, கரிகாலரைக், எரிந்து, வரும், செய்தியை, இளவரசரின், தெரியும், ஆயினும், எப்படிக், பாயுதே, எதற்காக, உடல், கதவைத், அவரைக், உன்னுடைய, எனக்கு, நானும், தெரியவில்லை, இந்தச், இருந்தான், இந்தப், ஒன்று, தோள்மீது, அருகில், அவ்விதம், குற்றம், தந்தையே, வழியாகத், கொலை, பார்த்துக், பிடிப்பதற்கு, சொல்லுவது, என்னை, சுவர், நானே, செல்வன், பார்த்து, அவர்களைத், பிடித்துக், கட்டிலின், மதில், போகட்டும், வாசல், போலிருக்கிறதே, வீரர்கள், நான்தான், ஜாக்கிரதையாக, ஏறிக், உடம்பைத், ஏணியை, அதுவரையில், சொன்னார், செய்வார்கள், அல்ல, கொண்டிருந்தான், பகவான், தீயின், நடந்தான், இடும்பன்காரியின், மனிதன், இறுதிச், கைகள், கொண்டே, உடம்பு, கொள்ளப், தோன்றியது, உடம்பையாவது, காப்பாற்ற, நேர்ந்தாலும், போட்டுக்கொண்டு, தரையில், எண்ணி, அங்குமிங்கும், கத்தி, மண்டிக், முடியவில்லையே, குனிந்து, கத்தியைக், வைத்துக், கடைசியாக, தட்டுப்பட்டது, அதற்குள், களஞ்சியத்தின், போயிருக்கும், இடுக்குகளின், வழியில், பக்கத்தில், தூக்கி, கிடந்து, மேல், உடலை, எடுத்தான், தோளில், உண்டாக்கின, தூக்கிப், சாத்தியிருந்த, அடைந்தான், விரைந்து, கடந்து, தடவை, போதெல்லாம், கதவு, உடலைத், சீச்சீ, மேலே, என்னைச், நின்று, பின்னர், சமயத்தில், உண்டாயிற்று, கண்டது, கட்டிலை, மாளிகையைத், கொன்ற, கட்டி, சுரங்கப், விட்டார்கள், போய்ப், காலுடன், போனான், தெரிந்து, என்னைத், இருக்கும், விடு, அவர்களை, தப்பிச், சம்புவரையரின், சூழ்ந்தது, முடியாத, வேதனை, அதைக், எழுந்த, பிரயத்தனம், பழுவூர், திடீரென்று, மறுபடியும், என்பதையும், உடனே, கேட்டான், கொன்று, காட்டவேண்டும், பெரிய, நீதான், பழைமையான, அதனால், அமரர், கல்கியின், கொண்டார், காரியம், இங்கே, வந்ததும், இரகசிய, போட்டுப், கொண்டிருந்த, வந்தியத்தேவனுக்கு, தாங்கள், கண்களில், பெரியதொரு, நெருங்கி, அவனுக்கு, போகிறேன், முன்னர், மக்கள், முடியாது, கொன்றதாக, இளவரசரைக், வண்ணம், செல்வரும், என்னுடைய, பற்றி, அவ்வளவு, எல்லாம், அவள், என்னவென்று, தெய்வமே, எத்தனையோ, மண்டபத்தின், வழியாக, மண்டபத்துக்குள், வந்த, விளக்கு, ஆகையால், கொண்டிருந்தன, அவனுக்குத், வெளிச்சமும், தெரிந்தது, அன்பு, வருகிறார், தமது, இருப்பாரா, பார்க்க, மாளிகையில், கொடுத்து, உயிரோடு, உயிரற்ற, சுந்தர, எல்லோரும், பேசினார்கள், மாண்டு, விளையப், முழுவதும், சமாளிக்கப், போகிறார், குற்றத்தைச், நடந்த, இருக்கவேண்டும், மலையமானுடைய, விதமான, யாருக்குத், வெளியிலே, சத்தம், அதிகமாயிற்று

ஞாதி்செவிவெகா
   
௰௧ ௰௨
௰௩ ௰௪ ௰௫ ௰௬ ௰௭ ௰௮ ௰௯
௨௰ ௨௧ ௨௨ ௨௩ ௨௪ ௨௫ ௨௬
௨௭ ௨௮ ௨௯ ௩௰ ௩௧