வால்காவிலிருந்து கங்கை வரை - பக்கம் 357

     “இந்தப் பிரச்னையைத் தீர்ப்பதற்காகத்தான் கை நெசவுத் துணி, கைகுத்தல் அரசி, கையால் செய்யப்பட்ட வெல்லம் முதலிய குடிசைத் தொழில்களைக் காந்திஜி பிரச்சாரம் செய்கிறார்.”

     “ஆம். பிர்லா-பஜாஜியின் பணப்பலத்தைக் கொண்டு சர்க்கா சங்கத்திற்குப்பணத்தேவை வரும்பொழுது சேட்டுகள் ஒரு லட்சம் இரண்டு லட்சத்திற்கு செக் எழுதிக் கொடுத்துவிடுகிறார்கள். இந்தக் கைராட்டை கைத்தறியின் மூலம் தங்கள் மில்கள் அடைபட்டுப் போகும் என்று அவர்களுக்கு நம்பிக்கை ஏற்பட்டால், லட்சம் லட்சமாகச் செக் எழுதிக் கொடுப்பார்களா? தங்கள் பட்டுச் சேலைகளும், முத்து மாலைகளும் கனவாகப் போய்விடும் என்று தெரிந்தால், பணக்காரப் பெண்கள் காந்திஜிக்கு ஆரத்தி

சுற்றுவார்களா?”

     “நீங்கள் காந்தீயவாதிகளை முதலாளிகளின் ஏஜண்டுகள் என்று கருதுகிறீர்களா?”

     “எனக்கு இதில் கொஞ்சங்கூடச் சந்தேகமில்லை. நாசமாக்கிப் பின் வாங்கும் கொள்கைக்கு விரோதியாக இந்திய முதலாளிகள் போட்ட கூச்சலிலே அவர்கள் ஒன்று சேர்ந்ததும், கொஞ்சநஞ்சம் இருந்த சந்தேகமும் தீர்ந்துவிட்டது.”

     “ஜப்பானியர் காலடி எடுத்து வைக்கும் இடங்களிலெல்லாம், அங்குள்ள தொழிற்சாலைகளையும், கட்டிடங்களையும் கொளுத்திச் சாம்பலாக்கிவிட வேண்டுமென்பது உங்கள் கொள்கையா? இந்தியர்கள் எவ்வளவு கஷ்டப்பட்டு, எத்தனை சிரமத்தோடு இந்தத் தொழிற்சாலைகளை ஏற்படுத்தினார்கள் என்பதை நீங்கள் கவனித்துப் பார்க்க வேண்டும்.”

     “இந்தியர்களின் கஷ்டத்தையும் உழைப்பையும் பற்றி நான் நன்றாக யோசித்தேன். காந்தீயவாதிகள், இயந்திரங்களின் அடிப்படையே ஒழித்துவிட வேண்டும் என்று பிரச்சாரம் செய்வதைப் பற்றியும் யோசித்திருக்கிறேன். இந்த முதலாளிகள், தங்கள் தொழிற்சாலைகளை அப்படியே ஏன் ஜப்பானியரிடம் ஒப்படைக்க விரும்புகிறார்கள் என்பதைப் பற்றியும் யோசித்தேன். ஜப்பானியர்கள், முதலாளித்துவத்தை பலமாக ஆதரிப்பவர்கள். ஜப்பானிய ரேடியோவைக் கேட்டுக் கேட்டு, ஜப்பானிய ஆட்சியிலும் தங்கள் தொழிற்சாலைக்குத் தாங்களே எஜமானர்களாய் இருக்க முடியும் என்ற

நம்பிக்கை இந்த முதலாளிகளுக்கு ஏற்பட்டுவிட்டது. இதைத் தவிர, அவர்கள் மனதில் வேறு என்ன உயர்ந்த லட்சியம்-தியாக உணர்ச்சி இருக்கிறது சொல்லுங்கள்?”

     “தேசத்தின் சேகரிக்கப்பட்ட மூலதனத்தைக் காப்பாற்ற வேண்டுமென்ற ஆசை.”

     “ஓஜாஜி! வெந்த புண்ணிலே வேலைப் பாய்ச்சாதீர்கள். இந்தச் சேட்டுகளுக்கு, தேசத்தின் சொத்தைப் பற்றிக் கவலையே இல்லை. தங்கள் சொத்தைப் பற்றித்தான் கவலையெல்லாம். தேசம் எப்படிப் பாழாய்ப் போனாலும் சரி, தங்களுக்கு அதிக லாபம் கிடைக்க வேண்டுமென்பது தான் அவர்கள் நோக்கம். தொழிலாளர்களுக்கு நாலு காசு கூலி கூடுதலாகக் கொடுப்பதை