வால்காவிலிருந்து கங்கை வரை - பக்கம் 293

     “கமல்! நமது இஷ்ட தெய்வமான கடல் எவ்வளவு அழகாயிருக்கிறது?”

     “நாம் இந்தக் கடலின் குழந்தைகள் என்பதில் இப்போது உனக்குச் சந்தேகம் இருக்கிறதா, அன்பே!”

     “இல்லை; தாமரை போன்ற என்னுடைய கமல்! கடல், தனது வயிற்றிலே இப்படியொரு சுவர்க்க லோகத்தை மறைத்து வைத்திருக்கிறதென்று, நாம் எப்பொழுதாவது நினைத்ததுண்டா!”

     “இதுபூரணமான சுவர்க்கமல்ல, ஆயினும், இந்த வெனிஸ் நகரத்தை, மனிதர்கள் சுவர்க்கமாகவே ஆக்கியிருக்கிறார்கள் என்பதில் சந்தேகமில்லை.”

     “எங்கள் நாட்டிலே குலப்பெண்கள்-மணமானவர்களும் மணமாகாதவர்களும் கூட, ஆண்களைப் போலவே சுதந்திரமாக எவ்வித முகமூடியும் தடையுமின்றிச் சஞ்சரிப்பார்கள் என்று பாதிரிப் பெண் (கன்னிகா ஸ்திரி) கூறிய பொழுது நான் நம்பவே இல்லை. நாம் இந்தச் சுவர்க்க லோகத்திற்கு வந்து இரண்டு வருடங்கள் ஆகிவிட்டன. நமது டெல்லியோடு இந்த வெனிஸை ஒப்பிட்டுப் பார், கமல்!”

     “அரசனில்லாமலேயே பிளாரன்ஸைப் போன்ற ஒரு நாகரிக அரசாங்கம் நடைபெறுகிறதென்று, அந்தக் காலத்தில் யாராவது சொன்னால் நாம் நம்புவோமா, சுரையா?”

     “அது மட்டுமா? இந்த வெனிஸைப் போன்ற நகரங்களின் அரசியைப்பற்றியதும் தான்.”

     ‘சுரையா! டெல்லியிலே இப்படி நாம் சுதந்திரமாக உலாவ முடியுமா?”

     “படுதா இல்லாமலா? பல்லக்கிற்கு உள்ளே உட்கார்ந்து கொண்டு குருட்டுத் தனமாகப் போகவேண்டும் கமல்! இங்கே நாம் கையோடு கை கோத்து நடப்பதைக் கண்டு, யாரும் நம்மை நிமிர்ந்துகூடப் பார்த்ததில்லையே.”

     “குஜராத்திலே, குலப்பெண்கள் முகமூடியின்றி நடப்பதைப் பார்த்தோமல்லவா; தென்னிந்தியாவிலே எந்தப் படுதாவும் இல்லையென்று நான் கேள்விப்பட்டிருக்கிறேன்.”

     “அப்படியானால், ஒரு காலத்தில் பாரத யுவதிகள் படுதாவிலிருந்து விடுதலை பெற்றிருந்தார்களென்று தெரிய வருகிறது. நம் நாடு மறுபடியும் அந்த நிலையை அடைய முடியுமா கமல்?”

     “நம் தந்தையர்கள்! அவர்கள் ஆயுள் முழுவதும் முயற்சி செய்தார்கள். இந்தச் சிறிய பிளாரன்ஸ் தேசத்தைப் பார்! மூன்றே நாளில் இதன் நான்கு புறத்தையும் சுற்றிப் பார்த்து விடலாம். இவ்வளவு சிறிய தேசமாயினும் கர்வத்தோடு தலை நிமிர்ந்து நிற்கிறது. அது யாருக்கு முன்னாலும் உயிரோடு தலைவணங்க மாட்டாது. ராஜாவின் பெயரைக் கேட்டே அந்த மக்கள்

காறித்துப்பத்