நற்றிணை - 305. பாலை

வரி அணி பந்தும், வாடிய வயலையும், மயில் அடி அன்ன மாக் குரல் நொச்சியும், கடியுடை வியல் நகர் காண் வரத் தோன்ற, தமியே கண்ட தண்டலையும் தெறுவர, நோய் ஆகின்றே- மகளை!- நின் தோழி,	5
எரி சினம் தணிந்த இலை இல் அம் சினை வரிப் புறப் புறவின் புலம்பு கொள் தௌ விளி, உருப்பு அவிர் அமையத்து, அமர்ப்பனள் நோக்கி, இலங்கு இலை வெள் வேல் விடலையை விலங்கு மலை ஆர் இடை நலியும்கொல் எனவே.	10

மகளே! நின் தோழி விளையாடிய வரிந்து அணிந்த பந்தும் நீர்விடுவார் இன்மையாலே வாடிய அவளோம்பி வந்த வயலைக் கொடியும்; சிற்றில் கோலி விளையாடிய மயில் போன்ற இலையையும் கரிய பூங்கொத்தையும் உடைய நொச்சியும்; காவலையுடைய அகன்ற மாளிகையிடத்து எதிரே காணும்படி தோன்றாநிற்ப; அவளின்றித் தனியே கண்ட சோலையும் என்னை வருத்தாநிற்ப; அவற்றொடு, நின் தோழி ஆதித்த மண்டிலம் கொதிப்புச் சிறிது அடங்கிய மாலையின் முற்படு பொழுதில் இலையுதிர்ந்த அழகிய மரக்கிளையில் இருந்து வரி பொருந்திய முதுகினையுடைய புறாவினது அச்சங்கொள்ளத்தக்க தௌ¤ந்த கூவுதலானாகிய ஓசையைக் கேட்டு; வெப்பமிக்க பொழுதின்கண் வருந்திப் போர் செய்யப் புகுந்தாற்போன்ற கண்ணையுடையாளாய் நோக்கி; இலங்கிய இலைவடிவாகிய வெற்றி பொருந்திய வேற்படையை யேந்திய காதலனை மலை குறுக்கிட்ட அரிய நெறியிடத்தே துன்புறுத்துங்கொல்லோ? என்றே; எனக்கு வருத்தம் உண்டாகா நின்றது;

நற்றாய், தோழிக்குச் சொல்லியது; மனை மருட்சியும் ஆம். - கயமனார் >