நற்றிணை - 217. குறிஞ்சி

இசை பட வாழ்பவர் செல்வம் போலக் காண் தொறும் பொலியும், கதழ் வாய் வேழம், இருங் கேழ் வயப் புலி வெரீஇ, அயலது கருங் கால் வேங்கை ஊறுபட மறலி, பெருஞ் சினம் தணியும் குன்றநாடன்	5
நனி பெரிது இனியனாயினும், துனி படர்ந்து ஊடல் உறுவேன்- தோழி!- நீடு புலம்பு சேண் அகல நீக்கி, புலவி உணர்த்தல் வன்மையானே.

தோழீ! புகழ் மிகும்படி வாழ்கின்றவருடைய செல்வம் பொலிவடைதல் போலக் காணுந்தோறும் பொலிந்து தோன்றுகின்ற விரைந்த செலவினையுடைய களிற்றுயானை; தன்னெதிர்நிற்க இயலாது கரிய நிறத்தை உடைய வலிய புலி வெருவியோடுதலாலே அயலிலுள்ளதாகிய கரிய அடியையுடைய வேங்கைமரம் சிதைவுபடுமாறு முறித்துத் தள்ளித் தனது சினந் தணியாநிற்கும் மலைநாடனாகிய நம் காதலன்; பலகாலும் நம்பால் நிகழ்த்தும் புணர்ச்சியானும் பெருநயப்பு முதலியவற்றானும் மிகப்பெரிதும் இனியனாயிருப்பினும் பிரிவினாலுண்டாகிய நீடிய வருத்த மெல்லாம் தூரத்தே அகன்றுபோகும்படி வந்துகூடி யான் கொண்ட புலவியைப் போக்குமாறு என்னைப் பணிந்துணர்த்தல் முதலாகிய வண்மையைச் செய்தலானே; யான் வருத்தமேற்கொண்டேன் போல ஊடாநிற்பேன்காண்!

தலைமகள் வாயில் மறுத்தது. - கபிலர்.