குறுந்தொகை - 169. மருதம் - தலைவி கூற்று
(தலைவன் தன்பால் பரத்தைமை இல்லையென்று தலைவியினிடம் கூறித் தெளிவிக்குங் காலத்து, தலைவி, “எம் உயிர் நீங்குவதாக!” என்று கூறியது.)
| சுரஞ்செல் யானைக் கல்லுறு கோட்டிற் றெற்றென இறீஇயரோ ஐய மற்றியாம் நும்மொடு நக்க வால்வெள் ளெயிறே பாணர், பசுமீன் சொரிந்த மண்டைபோல எமக்கும் பெரும்புல வாகி |
5 |
| நும்மும் பெறேஎம் இறீஇயரெம் முயிரே. | |
| - வெள்ளிவீதியார். |
ஐய! யாம் நும்மோடு மகிழ்ந்து சிரித்த தூய வெள்ளிய பற்கள் பாலை நிலத்திற் செல்லும் யானையினது மலையைக் குத்திய கொம்பைப் போல விரைவாக முறிவனவாக; எமது உயிர் பாணர் தாம் பிடித்த பச்சை மீனைப் பெய்த மண்டையைப் போல எமக்கும் பெரிய வெறுப்பைத் தருவதாகி உம்மையும் யாம் பெறேமாய் அழிக.
முடிபு: ஐய, யாம் நக்க எயிறு இறீஇயர்; எம் உயிர் எமக்கும் புலவாகி நும்மும் பெறேஎம் இறீஇயர்.
கருத்து: இனி, நும்மோடு அளவளாவுதலினும் இறத்தல் நன்று.
தேடல் தொடர்பான தகவல்கள்:
குறுந்தொகை - 169. மருதம் - தலைவி கூற்று, இலக்கியங்கள், தலைவி, மருதம், யாம், எமக்கும், உயிர், கூற்று, குறுந்தொகை, எட்டுத்தொகை, நும்மோடு, இறீஇயர், பெறேஎம், நும்மும், பாணர், சங்க, நக்க